De uitslag.

Politiek Den Haag stond op zijn kop. De uitslag betekende een aardverschuiving voor de gevestigde verhoudingen. Er is nog steeds een soort van evenwicht tussen links en rechts. Maar het midden is bijna weggevaagd. Het CDA is gedecimeerd en ook de ChristenUnie heeft zijn restzetel moeten inleveren. Dat geeft een katterig gevoel. Er zijn veel verklaringen mogelijk, ik heb ze allemaal voorbij horen komen. Strategisch stemmen op het CDA, maar ook op de PvdA, de VVD en de PVV, allemaal om te sturen op wie de premier zou moeten worden. Hebben we te vroeg gepiekt, of doen we dat eigenlijk altijd wel?

Terugkijkend (voor zover dat nu al kan) ben ik nog steeds blij dat ik het allemaal zo intens heb kunnen meemaken. Dat ik zoveel mensen heb mogen spreken en even naar ze heb mogen luisteren. Ik ben dankbaar voor degenen die op mij hebben gestemd, maar ook voor al die anderen. Ik maak me ernstig zorgen over hoe het nu verder moet met Nederland. En ik realiseer me dat ik juist in de middenpositie steeds geïsoleerder ben komen te staan. En dat is wel heel bijzonder.