zondag 27 juni 2010

Met een kipa veilig door Amsterdam?

Ik heb mij voorgenomen om de volgende keer als ik Amsterdam bezoek mijn kipa te gaan dragen. Je weet wel, dat is zo'n keppeltje, wat onze joodse medemensen vaak op hun hoofd dragen. Ik heb er al jaren eentje op het plankje boven mijn bed liggen, voor speciale gelegenheden.

Nu het in Amsterdam de laatste tijd niet meer veilig is om met een kipa door de straten te lopen, gaat de roep op om lokjoden in te zetten. Daarmee wordt dan een agent in burger bedoeld die met een kipa op door de straten zwerft en zo misschien wel te maken krijgt met agressief gedrag of schimpende opmerkingen. Ik vind dat een fantastisch idee. Ik zie mezelf al als een soort geheim agent de straten afspeuren naar kleine ettertjes die niets beters te doen hebben dan anderen het leven zuur te maken.

En zo verromantiseer ik een serieus probleem. Want als een gelovige zich niet meer op straat kan vertonen vanwege een kruisje, kipa, hoofddoekje, tulband of wat dan ook, dan is er iets goed fout met onze samenleving. En dat wil ik niet. Ik vind al die verschillen juist leuk, ze vormen al 1000 jaar onze westerse samenleving. Ik wil me dat niet laten afnemen, niet door rotjochies en niet door degenen die denken dat de apartheid maar weer moet worden ingevoerd. Ik wil het verschil blijven maken, hoe dan ook.

zaterdag 26 juni 2010

Reveilweek 2010 - Voorbereiding

De Reveilweken 2010 komen er aan. Voor wie niet weet waar ik het nu over heb, dit zijn zomerfamiliekampen georganiseerd door de NEM, een zendingsorganisatie in Voorthuizen. Veel mensen gaan naar zo'n week toe om God te zoeken en/of zichzelf te vinden. Vanochtend hadden wij een voorbespreking over het thema: 'Dit is de tijd van Elia', want wij werken al jaren mee als tienerleiding. Het kamp is een combinatie van studies, activiteiten, samen delen. Vooral God staat hierin centraal. Ik begreep dat we in ook heel veel gaan sporten.

Het thema past wel in deze tijd. Nederland heeft niet zoveel meer met zijn christelijke wortels en eigenlijk wisten we dat ook al lang. Een bevestiging hiervan kwam door de verkiezingsuitslag waar we op een pijnlijke manier met de neus op de feiten zijn gedrukt. Elia had niet zo'n hele mooie boodschap voor zijn tijdgenoten. Hij waarschuwt zijn volk om de nepgoden van die tijd niet na te lopen. Ook in onze tijd bestaan veel nepgoden, waar we op een of andere manier aan vast zitten. Het is goed om eens een week lang samen na te denken over wat belangrijk voor je is. Wat betekent dat voor jou? Welke positie krijgt God in jouw leven?

Wie nog interesse heeft in deze zomerkampen moet even kijken op de site van de NEM, er is nog plaats.

woensdag 23 juni 2010

De (in)formatie als gezelschapsspel.

Het is boeiend om van enige afstand naar het informatieproces te kijken. Rosenthal is nu halverwege zijn tweede week de derde combinatie aan het onderzoeken. Als het niet zo'n serieuze zaak was, zou je er best een TV-soapserie van kunnen maken: DE FORMATIE.

Je neemt een verzameling groeperingen met de meest uiteenlopende standpunten en je zorgt voor een onmogelijke verdeling, zodat er eigenlijk geen meerderheden kunnen ontstaan. Dat is een probleem. En dat probleem is dan precies de bedoeling en wordt vervolgens de opdracht: Zoek zoveel mogelijk combinaties en ga daarna per combinatie verkennen of je toch niet een of ander compromis kunt vinden. Je moet dus gewoon minstens 75 punten halen. Het lijkt er op dat Rosenthal de hierboven beschreven spelregels ergens in een doos op zolder heeft opgeduikeld.

Even kijken welke combinaties mogelijk zijn:

VVD(31) + PVV(24) + CDA(21) = 76 punten
VVD(31) + PvdA(30) + D66(10) + GL(10) = 81 punten
VVD(31) + PvdA(30) + CDA(21) = 82 punten

Deze had Rosenthal dus ook al bedacht. Maar het spel kan oneindig doorgaan, zelfs met het gegeven dat sommige partijen elkaar uitsluiten:

VVD(31) + CDA(21) + GL(10) + D66(10) + CU(5) = 76 punten
VVD(31) + PvdA(30) + GL(10) + CU(5) =76 punten
PvdA(30) + CDA(21) + SP(15) + GL(10) = 76 punten
PvdA(30) + CDA(21) + SP(15) + GL(10) + CU(5) = 81 punten

Ik benijd Rosenthal niet. aan de ander kant zou ik best een dagje met hem willen ruilen. En op één of ander manier kan ik het niet opbrengen om dit spel met de PVV te spelen. O ja, stabiliteit was natuurlijk nog een toegevoegd criterium om het spel extra moeilijk te maken. Wordt die arme Geert wéér buitengesloten.

maandag 21 juni 2010

De bezuinigingen van Ab Klink.

Niet alleen het nieuwe kabinet moet fors bezuinigen, het oude was daar al mee begonnen. Minister Ab Klink werd dit jaar geconfronteerd met een overschrijding van 1,4 miljard euro op het zorgbudget, dus het mes moest er in. Er wordt flink bezuinigd op de AWBZ, de pil, krukken en rollators verdwijnen uit het basispakket. De eigen bijdrage voor logopedie, ergotherapie, fysiotherapie gaan omhoog. Ook de ziekenhuizen en medische specialisten worden niet ontzien en moeten voor honderden miljoenen inleveren. Dat kan ik wel begrijpen, ook in het programma van de ChristenUnie waren we van plan om die kosten te beperken, o.a. door de specialisten rechtstreeks in dienst van het ziekenhuis te nemen.

Vorige week bracht mijn vrouw Nienke een bezoek aan haar reumatoloog. Ze heeft een vrij agressieve vorm van reuma en al vier operaties aan haar handen en polsen achter de rug. De laatste 5 jaren is de reuma eindelijk tot stilstand gebracht dankzij een nieuw en duur medicijn, een zogenaamde biological met de naam Enbrel. Het spul zit in injecties, die zo'n 150 euro per stuk kosten. Het is ook gevaarlijk spul want het houdt je immuunsysteem voor de gek en dat kan af en toe verkeerd uitpakken.

Vorig jaar vlamde de reuma extra op en moest de dosis worden opgehoogd van één naar twee injecties per week. Gelukkig dat de ziektekosten verzekeraar dat betaalt. Na de ingreep van Ab Klink wordt dat anders. Het ziekenhuis heeft ons nu gevraagd om het aantal injecties te verminderen. Er zijn honderden patiënten die het middel gebruiken en dat moet straks allemaal uit het ziekenhuisbudget worden betaald. De specialist beseft heel goed dat door het verminderen van het gebruik van dit middel, het aantal vergroeiingen en dus de invaliditeit in zijn patiëntenbestand zal toenemen. Maar volgens het Ministerie is dat veel goedkoper, want lang niet iedereen zal zich laten opereren......

Zou Ab Klink wel weten wat er uit zijn naam allemaal gezegd wordt?

zaterdag 19 juni 2010

Macht, onmacht en leiderschap

Op mijn verjaardag kreeg ik de zo lang door mij gewenste Jongerenbijbel. Dat is een vrij grote, modern vormgegeven Bijbel met veel kleine commentaren, verwijzingen, overdenkingen en bijschrijfruimte. Vandaag ben ik er in begonnen en heb het boekje Micha gelezen (blz. 1162-1170)

Nu ik in Israël ben geweest kan ik dat hele boek zo plaatsen, omdat Micha in heel veel zinnen even teruggrijpt op zijn omgeving. Maar het boekje gaat over macht en onmacht, de posities van God en van de regeringen die zich wel of niet laten leiden door goddelijke principes. Het gaat over leiderschap, gericht op jezelf, op de ander en op God. Een heel actueel boekje eigenlijk, iets wat van mij best op de formatietafel zou mogen liggen. Gezagsstructuren zijn bedoeld om leiderschap te tonnen door de ander te dienen. En Micha ziet dat er andere keuzes gemaakt worden die van God afleiden. Dus hij gaat de politiek in, dat wil zeggen hij gaat in gesprek met de regeringsleiders en met ieder die het maar horen wil. Ik wou dat ik hem eens had kunnen ontmoeten, die Micha.

donderdag 17 juni 2010

Onderhandelingen.

Verhagen stapt niet in een kabinet met de PVV en Wilders wil niet met anderen regeren dan VVD en CDA. Een impasse waar ze niet uitkomen. Wel erg snel, trouwens, net als in Den Haag en Almere. Rondom Wilders begint zich een traditie van korte onderhandelingstrajecten te vormen, die op niets uitlopen. Rosenthal gooit deze handdoek als onbruikbaar in de ring en gaat op zoek naar de volgende combinatie.

Moet ik nu blij zijn of niet? Een kabinet met VVD en PVV zou natuurlijk een ramp zijn geworden voor Nederland. Het ego van Geert is zo groot dat het torentje van Rutte daar niet omheen past. Ik denk dat we in dat geval binnen een half jaar een crisis en nieuwe verkiezingen zouden hebben gehad.

Ik verwacht dat we nu naar de paars+ varianten zullen gaan kijken. Ook niet best, tenminste niet voor degenen die zaken als godsdienstvrijheid en beschermwaardigheid van het leven hoog in het vaandel hebben. Of zou dat proces net zo moeizaam zijn en tegelijk net zo snel voorbij gaan als in de eerste ronde? Ik denk het niet en ik houd mijn hart vast voor het resultaat.

woensdag 16 juni 2010

Even rust.

Na de verkiezingen komt er nu wat meer rust. Gisteren werd ik door een paar collega's uitgenodigd voor een werkbespreking in Lemmer. Die bespreking bleek een praktijkdag aan boord van een zeiljacht te zijn. Zeilend en motorvarend door Fryslân: Lemmer, Echternerbrug, Scharsterbrug, Joure, Langweer, Woudsend, Sloten en weer Lemmer. Wind en zon, de natuur is geweldig mooi.

Vandaag werden de persoonlijke stemmen bekend gemaakt. Dat leverde voor de ChristenUnie geen verschuivingen op. Op mij zijn bijna 300 stemmen uitgebracht, waarvoor ik iedereen nog heel hartelijk wil bedanken. Toch een leuk verjaardagscadeautje!

Ik benijd Rutte, Wilders en Verhagen niet. Eigenlijk verwacht ik niet dat ze er uit zullen komen en in staat zullen zijn een stabiel kabinet neer te zetten. En dat is dan maar beter ook.

dinsdag 15 juni 2010

Heeft christelijke politiek nog toekomst?

Ik denk dat er zeker een toekomst is voor christelijke politiek in ons land. Maar die toekomst is waarschijnlijk bescheiden, tenzij er een grote verandering in het land, bijvoorbeeld een opwekking, plaatsvindt. Ik weet niet of zo'n verandering in het verschiet ligt, maar het is zeker een gebedspunt waard.

Het verlies van de christelijke partijen heeft natuurlijk ook te maken met het feit dat de campagne op het laatste moment een draai maakte naar de vraag wie de premier van Nederland moest worden: Cohen of Rutte. Een deel van de CU en CDA-stemmers meende toen 'strategisch' te moeten gaan stemmen. Het ging opeens over links of rechts. En dat kan ik nog begrijpen ook. Daarnaast had het CDA natuurlijk ook al veel aan de PVV verloren.

Duidelijk is wel dat de secularisatie, die we zich al lang in de kerken zagen voltrekken, zich nu ook manifesteert binnen de politiek.Ingeschreven staan bij een kerkgenootschap is absoluut niet hetzelfde als bij die gemeenschap betrokken zijn. Het is ook niet langer een garantie op een stem op het christelijke blok.

Vraag is hoeveel mensen in dit land vanuit hun relatie met Jezus Christus politiek willen bedrijven en hoeveel kiezers dat dan willen blijven steunen. Waarschijnlijk worden dat er steeds minder, maar ik blijf geloof houden voor Nederland. En zolang ik dat geloof heb, blijf ik zelf ook christelijke politiek bedrijven.

zaterdag 12 juni 2010

Kipa.

Een goede vriend van me moest deze week voor een zakelijk geschil naar de kantonrechter. Nou is dat geen nieuws, maar wat er daar in de rechtbank gebeurde heeft me toch wel even aan het denken gezet. Mijn vriend is namelijk joods en hij draagt een kipa (keppeltje). Zodra de rechter en de griffier binnenkwamen, werd hij min of meer gesommeerd zijn kipa af te doen uit respect voor de rechterlijke macht. Nu is de kipa juist het symbool wat een jood draagt uit respect voor God om hem te herinneren wat dat er iets 'boven' ons is. En zo kan dan zomaar een spagaat ontstaan tussen respect voor God en respect voor de overheid. Mijn vriend verklaarde respect te hebben voor de rechtbank en weigerde tegelijkertijd om zijn kipa af te doen. Resultaat: de rechter was flink uit zijn humeur.

Ik heb eens wat gebeld en het blijkt dat tweederde van de rechters geen hoofdbedekking in de zaal duldt. De rechterlijke macht geldt voor hen als het hoogste gezag in ons land. Dat is wel lastig als je als jood, christen of moslim gelooft in een hogere macht. Of je het nu met je kleding laat zien of niet, je geeft zo'n rechter dan niet de positie die hij graag zou willen hebben. Onze samenleving raakt steeds minder op gelovigen ingesteld.

vrijdag 11 juni 2010

Een onverwachte ontmoeting.

Het leven gaat door. Vandaag ben ik naar Oldenburg geweest om met mijn Duitse collega's te praten over het opzetten van een samenwerking in het vaarwegbeheer. Leuk om te zien hoe de anders wat formele Duitsers door ons enthousiasme aangestoken werden in de liefde voor het vak van vaarwegbeheerder. Ons Nederlands werd daarbij door een tolk vertaald naar het Duits, vertaling andersom was niet nodig.

In de pauze sprak ik even met Ulrich, onze tolk. Wij hadden elkaar een half jaar eerder ook al eens ontmoet bij een soortgelijke vergadering. Hij gaf aan dat hij de avond daarvoor naar Knevel & vd Brink had zitten kijken, wat ging over het enorme verlies van het CDA. Ik kon hem dat natuurlijk niet nazeggen, want ik was vanwege de verkiezingsnacht doodmoe vroeg in mijn bedje gerold. En tot mijn verrassing wist Ulrich bijna alles van de ChristenUnie. Als Duitser mocht hij natuurlijk niet in Nederland komen stemmen, maar als christen volgde hij ons wel nauwgezet. Het is wel een heel leuke bemoediging om eens een internationale fan tegen te komen. Zeker als blijkt dat je samen dezelfde Heer volgt.

donderdag 10 juni 2010

De uitslag.

Politiek Den Haag stond op zijn kop. De uitslag betekende een aardverschuiving voor de gevestigde verhoudingen. Er is nog steeds een soort van evenwicht tussen links en rechts. Maar het midden is bijna weggevaagd. Het CDA is gedecimeerd en ook de ChristenUnie heeft zijn restzetel moeten inleveren. Dat geeft een katterig gevoel. Er zijn veel verklaringen mogelijk, ik heb ze allemaal voorbij horen komen. Strategisch stemmen op het CDA, maar ook op de PvdA, de VVD en de PVV, allemaal om te sturen op wie de premier zou moeten worden. Hebben we te vroeg gepiekt, of doen we dat eigenlijk altijd wel?

Terugkijkend (voor zover dat nu al kan) ben ik nog steeds blij dat ik het allemaal zo intens heb kunnen meemaken. Dat ik zoveel mensen heb mogen spreken en even naar ze heb mogen luisteren. Ik ben dankbaar voor degenen die op mij hebben gestemd, maar ook voor al die anderen. Ik maak me ernstig zorgen over hoe het nu verder moet met Nederland. En ik realiseer me dat ik juist in de middenpositie steeds geïsoleerder ben komen te staan. En dat is wel heel bijzonder.

woensdag 9 juni 2010

Op het stembureau.

Het is zover! Vandaag heb ik de hele dag op stembureau 15 van de gemeente Sneek doorgebracht. ik doe dat al jaren. Het is leuk werk om al die mensen langs te zien komen en ze te woord te staan. En bijzonder omdat in het stemlokaal niet over politiek wordt gesproken, zodat de kiezer daar niet beïnvloed kan worden. Tegen zessen hadden we een opkomst van ruim 47%.

Zometeen vertrek ik naar Den Haag, voor de uitslagenavond. Maar hoeveel stemmen ik zelf heb gekregen kom ik vanavond niet te weten. Dat kan nog wel tot dinsdag duren. Toch wil ik iedereen alvast bedanken voor het geschonken vertrouwen. Ik heb heel veel berichtjes van jullie gehad.

dinsdag 8 juni 2010

Opmaat naar het einde.

Vandaag was de laatste dag van de campagne. Voor het eerst sinds lange tijd staat de ChristenUnie in de peilingen op 6 zetels. Teleurstellend? Nee, dat niet. Want opiniepeilingen hebben in het verleden wel bewezen dat ze er ook flink naast kunnen zitten, dus ik vertrouw ze niet. En de TV-debatten komen me zo langzamerhand ook de neus uit.

Gisteren hadden we onze gebedsavond in Amersfoort. Tim Vreugdenhil sprak n.a.v. Efeze 4 en 5 over integriteit, iets wat ik in sommige campagnes wel eens heb gemist. Maar wat er morgen ook gebeurt, het is nu uit onze handen. We hebben hard gewerkt en morgen mag de kiezer naar de stembus. Over 24 uur zullen de winnaars en verliezers bekend zijn. Er zal worden gefeest en worden getreurd. Natuurlijk hoop ik bij die eerste groep te zullen horen, we hebben immers een goed programma.

Ik weet één ding: ik had deze campagne voor geen goud willen missen. Wat heb ik genoten van al die mensen met wie ik even een gesprekje op straat had. Even van hart tot hart praten over wat jij belangrijk vindt, wat jou beweegt. Over de betekenis van geloof in de politiek, maar ook over het opvoeden van onze kinderen of de kleur van een gebouw. Al die verschillende mensen die onze samenleving zo veelkleurig maken. Alleen dat was al een campagne waard.

maandag 7 juni 2010

Storing

Vandaag op het werk eens flink opgeruimd. Ons hele computernetwerk lag in storing en het kon door onze technici niet worden oplost. Dat betekent geen mail, geen internet, geen adressenboek, geen kopieermachine, enz. Ik heb mijn kasten en mijn bureau helemaal opgeruimd en dozen vol oud papier weggegooid. Halverwege de middag ben ik maar naar huis gegaan, veel collega's waren toen al vertrokken, om de laatste campagnefolders te verspreiden. Lokaal is er niet zo veel meer te doen, nog een paar grote debatten waar vooral onze lijsttrekkers in de schijnwerpers staan. En zo hoort het.

Vanavond hebben we een gebedssamenkomst van de ChristenUnie in Amersfoort. Ik zie er naar uit om met elkaar aan het eind van deze campagne ook samen God weer op te zoeken. André zette het gisteren bij de IKON wel raak neer: God kan wel zonder ChristenUnie, maar de ChristenUnie kan niet zonder God.

Over bidden gesproken: het jongetje Jonah, waar ik laatst over schreef, heeft het syndroom van West. Dat is heel serieus. Willen jullie ook aan hem denken als je in gebed gaat?

zondag 6 juni 2010

EO-jongerendag

De EO-jongerendag was groots. Met het thema "Freedom is here" en artisten als Kees Kraaijenoord en Hillsong United trek je mij absoluut over de streep. Ik denk dat ik er nu zo'n 10-15 keer geweest ben. We hadden weer een fantastische ChristenUnie stand opgebouwd staan, dankzij de inzet van Perspectief, onze jongerenorganisatie. Dit keer stonden we zelfs naast het CDA, ik heb er geen kandidaten gezien, maar ze waren er gelukkig wel.

Het is altijd leuk om met mensen te kunnen praten, zeker als je ze mag vragen om op jou te stemmen. De reacties op zo'n directe vraag zijn ook altijd verrassend open. Samen met Nienke had ik ook toegang tot het relatieprogramma gekregen, dus nog meer mensen ontmoeten en af en toe vanuit de skybox het hele programma overzien. Het is gewoon geweldig om al die jonge mensen uit hun dak te zien gaan voor hun geloof. Ook leuk was het sms-je dat ik even te zien was geweest in het NOS-journaal van 8 uur.

Op de terugweg kwamen we rond 23.00 uur op de A50 in de file te staan. Wegwerkzaamheden! Rijkswaterstaat had even niet opgelet en de weg afgezet terwijl de jongerendag leegliep. Ik heb ruim 12 kilometer file geteld en daar ruim een uur in doorgebracht. En het vreemde was dat er geen enkele aankondiging was en ook geen filemelding op Radio 1. Gekke gewaarwording als je een uur moet wachten, zonder dat je weet waarop. Zouden de mensen in de Randstad dat nou elke dag hebben?
Blij dat ik in Fryslân woon. In elk geval nu nog.

vrijdag 4 juni 2010

Er gaat niets boven..... Groningen (2)

Vandaag was ik in Groningen omdat mijn jongste dochter daar bij het UMCG een test moest doen. Na afloop zijn we nog even de stad ingelopen, er was markt, mooi weer en veel volk op straat. Ik geniet er van om naar de mensen te kijken, hoe ze zich voortbewegen, met elkaar communiceren of niet. Mijn vrouw en dochter wilden ook nog wat kledingzaken in en daar maak je mij niet echt gelukkig mee, dus ik heb een boek bij de Slegte gekocht en ben lekker op een bankje achter de Martinikerk in de zon gaan zitten lezen.

Op het bankje naast mij zat een jonge vent, skinhead in trainingspak, die er niet goed uitzag. We zullen hem Hans noemen. Hans zat voorovergebogen op zijn bankje te slapen en zijn handen raakten af en toe de grond. Omdat die houding niet echt comfortabel was, maakte ik mij wat zorgen. Zou hij een junk zijn? Ik heb al eens eerder iemand moeten reanimeren en het zou toch niet...? Ik ging naar Hans toe en sprak hem aan. Hij reageerde direct, maar zakte elke keer weg en brabbelde dan maar wat. Een goed gesprek was zo best wel moeilijk.

Hans vertelde me uiteindelijk dat hij al vanaf zijn derde aan epilepsie leed. Hij was het helemaal zat om zware medicijnen te gebruiken omdat hij daarmee zichzelf niet meer kon zijn. Daarom was hij gestopt, maar nu was hij steeds zo suffig. Hij was heel blij dat iemand zich even om hem bekommerde en hem aandacht gaf, thuis had hij alleen een hondje op hem wachten.

Er zijn veel Hans-en in onze maatschappij, mensen met de een of andere beperking. Bij eenzame mensen denken we vaak aan ouderen, maar ook jongeren kunnen erg eenzaam zijn, zeker als er iets met ze is.

Gelukkig heeft God daar een oplossing voor bedacht: Jij en ik. Hij geeft ons cadeau aan degenen die het nodig hebben. Als jij jezelf als Gods cadeau aan de ander kunt zien, gaat er een beetje meer licht in deze wereld schijnen.

donderdag 3 juni 2010

Hufterigheid

Nu JPB zo'n beetje is afgehaakt of afgeserveerd moet ik een ander onderwerp zoeken.
Gistermiddag even na 5 uur gebeurde iets wat mij wel even raakte. Vlak bij mijn kantoor was een verkeersongeluk gebeurd waardoor ik met mijn auto vast kwam te staan. Er was een fietser aangereden en het zag er niet goed uit. De fiets lag in stukken en brokken verspreid op straat en het slachtoffer lag op een voor mij nogal onlogische plaats een behoorlijk eind van de kruising. Er waren meerdere ambulances en er werd duidelijk gevochten om een leven.

Als verkeerskundige vroeg ik mijzelf natuurlijk af wat hier gebeurd kon zijn. De Snekertrekweg is een doorgaande invalsweg met een vrijliggend fietspad, dus wat deed die fietser daar nu op 30 meter van de kruising?

Vandaag kreeg ik het antwoord: Het slachtoffer was een vrouw van 50 en zij was op de kruising aangereden door een automobilist van 33 jaar die met zijn Jaguar in de drukke avondspits een straatrace hield tegen een 22 jarige plaatsgenoot met een Golf TDI. Één van de twee reed op de verkeerde weghelft, dus de fietster was kansloos. Beide bestuurders reden eerst door, een kreeg spijt en kwam terug, de ander is later opgepakt en bleek een bekende van de politie. De vrouw vecht nu in het ziekenhuis voor haar leven.

Ik ben zelf ook TDI rijder, dus ik weet wat zo'n machine kan. Van Jaguars droom ik alleen maar. Maar in verkeerde handen veranderen auto's in moordmachines. De roep vanuit de samenleving om in dit geval streng te straffen begrijp ik en ondersteun ik. Hoe laten we als maatschappij aan dit soort "hufters" weten dat hun gedrag niet kan worden getolereerd? Allereerst door ze een passende straf op te leggen, aan het eind gevolgd door een goede rehabilitiatie. Want na hun straf moeten mensen geholpen worden om te kunnen veranderen. Tot ons aller welzijn.

woensdag 2 juni 2010

Malawi

Op de website van het Reformatorisch Dagblad staat een verhaal over een homopaar in Malawai, wat zich had verloofd en vervolgens tot 14 jaar cel was veroordeeld. De ruim 14 miljoen inwoners van Malawi zijn erg gelovig, 75% is christen en 20% is moslim; homosexualiteit wordt in die gemeenschap niet geaccepteerd. Onder internationale druk heeft de president van Malawi het stel nu toch weer vrijgelaten.

Ik vind de invalshoek van het artikel in het RD nogal opvallend, want daar staat:
"Toch is het jammer dat de Malawische president zo snel door de knieën ging. Als de burgers van Malawi willen weten waar dit spoor eindigt, moeten ze de komende tijd de politieke verslaggeving uit Nederland volgen. Zaterdag was er een voorproefje: D66 kondigde aan eerdaags de veelbesproken initiatiefwet in te dienen die de enkelefeitconstructie ongedaan maakt."

Ik vind dat de krant hier de plank behoorlijk misslaat. Het opsluiten van homo's in Malawi, enkel vanwege hun geaardheid, heeft niets te maken met de obsessie van de libertijnse D66 om de vrijheid van godsdienst in Nederland ondergeschikt te maken aan andere artikelen in de grondwet. Dat is stemmingmakerij en dat past een christelijke krant niet.

Als ChristenUnie willen wij leven vanuit de ethische normen die passen bij ons Christen-zijn. Onze conclusie is dat een homohuwelijk daar niet in past. Maar het gaat helemaal niet om de norm, het gaat om Degene die hem gesteld heeft. De opdracht van een christen is toch om het goede nieuws van Jezus bekend te maken aan de wereld? Dat doe je niet door jouw normen op te leggen aan mensen die daar niks mee hebben. Wij geloven juist in vrijwillige keuzes, waarbij we ontspannen willen omgaan met verschillen. Als D66 dat nou ook eens begreep, dan volgt het RD misschien ook nog wel.

Dokkum

Gisteravond zat tussen mijn mailtjes een afmelding voor de vergadering van vanavond. Ik zit namelijk nog in een bouwcommissie, want mijn gemeente gaat een nieuwe kerk bouwen. Plotseling had ik tijd over, dus ben ik in Hallum aangehaakt bij de campagnetour die daar op bezoek in het duurzaamheidscentrum was. In Leeuwarden kwam ik de blauw gepimpte ChristenUnie-Volvo van voorlichter Sjirk Kuiper al tegen, onderweg naar Knevel & van den Brink om André daar te ondersteunen.

Aansluitend reden we naar Dokkum, voor de maaltijd en 's avonds een programma in een volle zaal. Op de vraag wat het verschil is tussen de ChristenUnie en andere partijen blijf ik antwoorden dat de ChristenUnie zich onderscheidt door 50 kandidaten die allemaal leven vanuit een persoonlijke relatie met Jezus Christus en vanuit die positie politiek willen bedrijven. Daarbij hebben we allemaal ook onze eigen stijl. Ontspannen omgaan met verschillen, ook binnen de kandidatenlijst, daar zijn we goed in. JPB mag best wel een beetje jaloers op ons zijn.

dinsdag 1 juni 2010

Bezuinigen en blokkeren.

Vandaag in Drachten campagne gevoerd met Arie Slob en Piet Adema. Ruim 150 mensen en een levendige discussie met het panel. Daarvoor nog even in Veenhuizen geweest, waar Arie live op Radio 1 in de uitzending was. Mijn punt voor vanavond ging vooral over de bezuinigingen. De economie lijkt wel aan te trekken, dat merk je in de binnenvaart. Er is nu opeens weer genoeg werk, er worden blijkbaar weer goederen ge- en verkocht. Maar in de afgelopen periode hebben we veel geld in het draaiend houden van de economie gepompt en dat moet worden terugverdiend. We hebben systeembanken gered en versnellingsprojecten opgestart. Dat heeft miljarden gekost en die moeten straks weer worden terug gehaald. Iedereen gaat dus inleveren, de sterkste schouders gaan daarbij de zwaarste lasten dragen.

Ik heb ook de neiging iets te schrijven over het nieuws uit Israël, waar met veel geweld schepen zijn geënterd die de blokkade naar Gaza wilden breken. Maar ik kan er niet zo veel over schrijven, simpel omdat ik de feiten nog niet ken. Er zijn doden gevallen en dat is heel erg. Alle pijlen zullen zich nu op Israël gaan richten als veroorzaker van het probleem. En dat laatste klopt volgens mij niet helemaal. Ook Egypte heeft altijd geweigerd om de grens naar Gaza-strook open te stellen. Zij handhaven de blokkade net zo hard, omdat ook Egypte Hamas als een terroristische organisatie ziet. Maar daar hoor je nou nooit iemand over....