Naar de woestijn. - vrijdag 30 april

Vanmorgen om 3 uur ging onze bus naar Schiphol. Onze bestemming: Israël, met een reisgezelschap van 28 personen uit de Evangelische Gemeenschap Sneek, mijn kerk. Mijn hele gezin gaat mee. Op het vliegveld al de eerste verrassing: Peter Blokhuis en Meindert Leerling blijken in hetzelfde vliegtuig te zitten en gaan ook naar Tell Aviv. Met twee SGP-ers en twee CDA-ers gaan ze lokale bestuurders opzoeken en nieuwe contacten maken.
Met een overstap in Zürich komen we om half drie aan op Ben Gurion International Airport. Het land is anders dan ik had verwacht, rommeliger, minder gestructureerd. Israël is weliswaar een modern westers land, maar het lijkt meer op wat ik in India heb meegemaakt. We rijden naar het zuiden langs infrastructuur die net niet ‘af ‘ is. Wat ook opvalt is dat grote fabrieken zomaar in het land zijn neergezet, soms met een woonwijkje er tegenaan geplakt.

Langs de snelweg staan overal kraampjes met fruit en bloemen. Het is bijna Sjabbat, joodse mannen kopen dan fruit en bloemen voor hun dierbaren. Hoe meer we naar het zuiden rijden, hoe meer het landschap woestijnachtig wordt. Het is hetzelfde gebied waar de profeten en later ook Jezus zich terugtrokken om God te ontmoeten. In de stilte en leegte van de woestijn is het God die je opnieuw wil vullen met zijn Geest. Hier wonen de bedoeïenen, meest moslims en daartussen ook wel joden. We zien schapen- en geitenhoeders met hun dieren en ook loslopende dromedarissen. Er ligt er zelfs een dromedaris dood in de woestijn.

Aan het eind van de dag komen we aan in Arad, een oase in de steenwoestenij. Hier staat ons hotel. Het is één groot multi-culti gebeuren in de eetzaal, Arabische families zitten te eten naast Sjabbat vierende Joodse gezinnen. Daartussen Amerikanen, Hollanders en veel bedoeïenen die zich gevestigd hebben.

Vandaag is het zo druk in de woestijn, dat je God zomaar eens mis zou kunnen lopen…..

Sjabbat Shaloom, allemaal