De Zee van de Dood.

Vanmorgen al vroeg vertrokken vanaf Arad door de woestijn naar de Dode Zee. Dat is een afdaling want de Dode Zee ligt zo’n 440 meter onder de zeespiegel. Het hele gebied is ruig en bergachtig. De Dode Zee is indrukwekkend, zeker als je bedenkt welke ecologische ramp daar plaatsvindt. De zee droogt op, niet langzaam, maar snel. Op dit moment daalt de waterspiegel met 1 meter per jaar en dat is te zien. De badplaats waar we waren, lag 30 jaar geleden nog aan de oever en ligt nu twee kilometer van het strand. Water is in dit land een structurerend element, ruimtelijke plannen zijn niet uitvoerbaar als er geen goede verdeling van het water is. En daarbij heeft het bijvullen van de Dode Zee niet de hoogste prioriteit.

Masada ligt aan de Dode Zee en is bekend door de Zeloten, zeer gelovige Joden die collectief zelfmoord pleegden nadat ze jaren belegerd werden door de Romeinen. Een indrukwekkend verhaal. Het alternatief ( de marteldood voor de meesten en verkrachting en slavernij voor sommigen) was gewoon slechter. Er werden 10 mannen uitgekozen die de honderden aanwezigen in de nacht voor de Romeinen zouden doorbreken moesten ombrengen. Opvallend is dat dit aantal precies overeenstemt met het aantal rechtvaardige mannen wat een synagoge mocht stichten. ( een Minjan)

Masada was overigens gebouwd door koning Herodes als winterpaleis. Hij werkte voor de Romeinen, had grootse ideeën en was tegelijk zo gek als een deur. Hij verdacht zijn geliefde vrouw en twee van zijn zoons ervan dat ze hem van de troon wilden stoten, dus liet hij ze maar uit voorzorg vermoorden. Zo iemand zouden wij nu beslist TBS geven. En dan zonder proefverlof!