maandag 3 mei 2010

Een dag met bijzondere ontmoetingen.

Vanmorgen eerst naar het tempelplein geweest en aansluitend naar de Westelijke tempelmuur, ook wel Klaagmuur genoemd. Joden van allerlei stromingen waren daar aan het bidden en met hun jonge zonen Bar-Mitswa aan het vieren. Bar-Mitswa betekent Zoon van de Wet, dat het moment dat een jongen zijn geestelijk volwassenheid toont, door te laten zien dat hij een tekst kan voorlezen uit de Thora, de Heilige Schrift. Op wel tien plaatsen tegelijk werden Bar-Mitswa’s gevierd, ingetogen, luidruchtig, sober of met veel pracht en praal en alles door elkaar. Opvallend was de vreugde die in de ogen van alle mensen te lezen was. Die vreugde voor God deed me wat en nam me mee.

Een uur later kwamen we met ons gezelschap in een souvenirwinkeltje. Toen de eigenaar, Moshe, hoorde dat we christenen waren, gooide hij zijn winkel gelijk dicht. Hij vertelde dat hij als orthodoxe Jood samen met zijn broer 28 jaar geleden uit Canada was gekomen en dat God hen op het hart had gegeven om zijn getuige te zijn. Ook hier was de liefde voor God overweldigend en voelde als een warme deken. De laatste jaren was hij tot het besef gekomen dat hij moest werken aan verzoening tussen Joden en Christenen. Dat het de liefde voor God is die we delen, ook al zijn onze vormen totaal verschillend. Meer informatie kun je vinden op www.shorashim.com. Paulus illustreert die verbondenheid door aan te geven dat ons Christendom een tak is, die is geënt op de oude Joodse wortel. En zo’n tak kan alleen maar leven als ook de wortels springlevend zijn. Samen uit, samen thuis.