maandag 6 september 2010

De formatie-soap.

De laatste week heeft de formatie van een nieuw kabinet zich ontwikkeld tot een soort soap, waarin niet Geert Wilders, maar vooral het CDA een hoofdrol speelt. Het vergt een knap stukje werk van de regisseur om elke dag met een nieuwe invalshoek te komen. de afgelopen weken is die gevonden in de figuur van Minister Ab Klink, een gewaardeerd aanhanger van het christelijk-sociale gedachtengoed. Klink is nu geofferd in het formatieschaakspel, een voor mij onbegrijpelijke zet. En ik ben benieuwd of Verhagen het koningsgambiet echt onder de knie heeft, maar tenzij mij echt iets is ontgaan, heb ik geen reden om daar vertrouwen in te hebben.

De ontwikkelingen binnen het formatiedossier zou ik als CDA-er niet graag op mijn cv hebben staan. Elke dag een nieuwe shockerende wending, hoe lang kun je dat volhouden? Hoe bedenk je steeds weer een spannend scenario? Of zoals Geert Wilders al opmerkte: "Nog twee dissidenten te gaan".

Macht is belangrijk voor een bestuurderspartij en kan makkelijk ontaarden in een broedertwist. Dat is triest. Het CDA gaat rollebollend over straat en kan tegelijkertijd gewoon doorregeren in Nederland. In die zin lijkt het echt vijf voor twaalf te zijn voor de Nederlandse politiek. Heeft Wilders toch nog een punt! Maar waarom loopt hij dan voor zijn verantwoordelijkheid weg en zegt het vertrouwen op? Ach ja, de PVV heeft ook geen oplossing.

Maar hopen dat Rutte nog met iets zinvols komt, langzamerhand heeft die wel een idee gekregen hoe alle Haagse hazen lopen.