dinsdag 8 juni 2010

Opmaat naar het einde.

Vandaag was de laatste dag van de campagne. Voor het eerst sinds lange tijd staat de ChristenUnie in de peilingen op 6 zetels. Teleurstellend? Nee, dat niet. Want opiniepeilingen hebben in het verleden wel bewezen dat ze er ook flink naast kunnen zitten, dus ik vertrouw ze niet. En de TV-debatten komen me zo langzamerhand ook de neus uit.

Gisteren hadden we onze gebedsavond in Amersfoort. Tim Vreugdenhil sprak n.a.v. Efeze 4 en 5 over integriteit, iets wat ik in sommige campagnes wel eens heb gemist. Maar wat er morgen ook gebeurt, het is nu uit onze handen. We hebben hard gewerkt en morgen mag de kiezer naar de stembus. Over 24 uur zullen de winnaars en verliezers bekend zijn. Er zal worden gefeest en worden getreurd. Natuurlijk hoop ik bij die eerste groep te zullen horen, we hebben immers een goed programma.

Ik weet één ding: ik had deze campagne voor geen goud willen missen. Wat heb ik genoten van al die mensen met wie ik even een gesprekje op straat had. Even van hart tot hart praten over wat jij belangrijk vindt, wat jou beweegt. Over de betekenis van geloof in de politiek, maar ook over het opvoeden van onze kinderen of de kleur van een gebouw. Al die verschillende mensen die onze samenleving zo veelkleurig maken. Alleen dat was al een campagne waard.